Ο «πονοκέφαλος» με τις θλάσεις στο ποδόσφαιρο!

Ο «πονοκέφαλος» με τις θλάσεις στο ποδόσφαιρο!

Ο «πονοκέφαλος» με τις θλάσεις στο ποδόσφαιρο! 740 470 admin

Θλάσεις διαφόρων βαθμών! Ενα χρόνιο πρόβλημα που ταλαιπωρεί όλες τις ομάδες από το τελευταίο επίπεδο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου μέχρι την ελίτ του Champions League! Το G-Weekend ανοίγει το… κεφάλαιο αυτό και προσπαθεί να δώσει απαντήσεις.

Γράφει: Μυσίρης Σ. Ιωάννης
Φυσικοθεραπευτής, MSc

Είναι η αιτία που ακόμη και τα μεγαλύτερα ονόματα μπορούν να μείνουν εκτός δράσης μεγάλο διάστημα! Είναι ένας μόνιμος πονοκέφαλος για προπονητής διαφόρων συλλόγων, σε κάθε αγωνιστικό επίπεδο! Ο φυσικοθεραπευτής Γιάννης Μυσίρης, αρθρογραφεί στο Gazzetta Weekend Journal και προσπαθεί να δώσει μέσω των γνώσεών του επαρκείς απαντήσεις γύρω απ’ όλα όσα μας προβληματίζουν για τις θλάσεις. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο του να… απαντηθούν διάφορες απορίες σας:

Θλάσεις στο ποδόσφαιρο: Γιατί τόσες πολλές άραγε;

Οι μυϊκές θλάσεις αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα για τους ποδοσφαιριστές και τις ομάδες τους. Σύμφωνα με επιδημιολογικές αναφορές αντιπροσωπεύουν το 31% του συνόλου των τραυματισμών σε επαγγελματίες και το 20% σε ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές.

Σε μια επαγγελματική ποδοσφαιρική ομάδα υψηλού επιπέδου, η οποία απαρτίζεται από 25 ποδοσφαιριστές, δύναται να παρατηρηθούν μέσα στη σεζόν 15 μυϊκοί τραυματισμοί. Ο μέσος συνολικός χρόνος απουσίας ανέρχεται στις 223 ημέρες, 148 χαμένες προπονήσεις και απουσία σε 37 επίσημους αγώνες, κάτι το οποίο καταδεικνύει τη σημασία της πρόληψης των θλάσεων αλλά και της διαχείρισής τους σε περιπτώσεις εμφάνισης.

Το 92% των περιπτώσεων θλάσεων στο ποδόσφαιρο εμφανίζεται στις 4 μεγάλες μυϊκές ομάδες των κάτω άκρων: στους οπίσθιους μηριαίους (37%), στους προσαγωγούς (23%), στο τετρακέφαλο (19%) και στον γαστροκνήμιο (13%). Το 16% των θλάσεων αφορούν επανατραυματισμούς, όπου σε αυτές τις καταστάσεις ο χρόνος απουσίας είναι 30% μεγαλύτερος σε σχέση με τον πρώτο τραυματισμό.

 

Η ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΩΝ ΣΕ ΑΓΩΝΕΣ, ΤΟ ΠΟΤΕ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΚΥΡΙΩΣ ΟΙ ΘΛΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ

Η συχνότητα των μυϊκών τραυματισμών σε επίσημους αγώνες είναι 6 φορές πιο υψηλή απ’ ότι στη προπόνηση. Οι θλάσεις στο ποδόσφαιρο τείνουν χρονικά να συμβαίνουν στο τέλος του ημιχρόνου.

Σε τεχνητό χλοοτάπητα 3ης γενιάς (έχουν αρκετές ευρωπαϊκές ομάδες) είναι λιγότερο συχνές απ’ ότι σε φυσικό χλοοτάπητα.

Ως θλάση ονομάζουμε την υπερβολική διάταση των μυϊκών ή μυοτενόντιων ινών ενός μυός, που έχει ως αποτέλεσμα τη ρήξη αυτών και τον περιορισμό της λειτουργίας του. Οι θλάσεις κατατάσσονται σε 3 επίπεδα βαρύτητας:

1ου βαθμού: παρατηρείται απλή διάταση των μυϊκών ινών (το λεγόμενο «τράβηγμα»), όπου ο αθλητής νιώθει μια ήπια ενόχληση και εμφανίζει μικρό οίδημα.

2ου βαθμού: παρατηρείται μερική ρήξη των μυϊκών ινών, με συνοδεία έντονου μυϊκού σπασμού και οιδήματος, ενώ πιθανή είναι η εμφάνιση αιματώματος.

3ου βαθμού: παρατηρείται πλήρης ρήξη του μυός με εκτεταμένο αιμάτωμα και κατάργηση της κινητικότητας του μυ.

Οι περισσότερες θλάσεις στο ποδόσφαιρο είναι 1ου και 2ου βαθμού, ενώ σε θλάσεις 3ου βαθμού είναι απαραίτητο το χειρουργείο. Η θλάση μπορεί να προκληθεί όταν μια ιδιαίτερα μεγάλη δύναμη επιφέρει πιο έντονη διάταση ή ενεργοποίηση του μυός από αυτή που μπορεί να αντέξει το μυοτενόντιο σύνολο. Άλλη μία συνηθισμένη περίπτωση μυϊκού τραυματισμού στο ποδόσφαιρο είναι το θλαστικό τραύμα που προκαλείται μετά από άμεση πλήξη του μυός μετά από εξωτερική δύναμη (π.χ. κλωτσιά του αντιπάλου).

 

Ο «πονοκέφαλος» με τις θλάσεις στο ποδόσφαιρο!

 

ΟΙ ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ

Γιατί όμως είναι τόσο συχνοί οι τραυματισμοί αυτοί στο ποδόσφαιρο; Πάμε να δούμε τους προδιαθεσικούς παράγοντες που έχουν ενοχοποιηθεί και είναι υπεύθυνοι για τις μυϊκές θλάσεις στο ποδόσφαιρο:

Ιστορικό μυϊκής θλάσης

Αποτελεί πολύ συχνό φαινόμενο στους ποδοσφαιριστές να παθαίνουν θλάση στην ίδια μυϊκή ομάδα που είχαν πάθει και παλιά, μια, δύο και τρεις φορές! Σε αυτή τη περίπτωση πρέπει να επισημάνουμε ότι η πλήρης και σωστή αποκατάσταση του αρχικού τραυματισμού ή του κάθε που ακολουθεί, σεβόμενοι τα στάδια επούλωσης, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της ασφαλής επανόδου. Πολλές φορές το ιατρικό team και ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής πιέζονται για τη συμμετοχή του, όσο το δυνατόν γρηγορότερα και έτσι ο παίκτης μπορεί να «μπει» χωρίς να είναι έτοιμος.

Μετά το πρώτο τραυματισμό έχουμε τη δημιουργία μιας δεύτερης ποιότητας ουλώδη συνδετικού ιστού, ο οποίος στερείται της ελαστικότητας και της αντοχής που έχει ο φυσιολογικός μυς, μπορεί όμως να εκπαιδευτεί και να βελτιωθεί βάσει των δύο “S”, stretching (διάταση) και strengthening (ενδυνάμωση).

Εφόσον δεν αποκτηθεί το 100% της ελαστικότητας και πάνω από 80% της δύναμης σε σχέση με το υγιές μέλος υπάρχει η πιθανότητα υποτροπής. Η ταχύτητα αποκατάστασης είναι σημαντική, αλλά επιτυχημένο θεωρείται ένα πρόγραμμα αποκατάστασης όπου ο ποδοσφαιριστής δεν εμφανίζει υποτροπή τουλάχιστον στους επόμενους 2 μήνες από την είσοδο στους αγωνιστικούς χώρους.

Μυϊκή ελαστικότητα

Η καλή ελαστικότητα στα φυσιολογικά πλαίσια είναι απαραίτητη για τη πρόληψη θλάσεων στο ποδόσφαιρο. Ένα μεγάλο ποσοστό των ποδοσφαιριστών λόγω της αυξημένης δύναμης που αναπτύσσουν στα κάτω άκρα περιορίζουν την ελαστική ικανότητα των μυών. Όπως προαναφέρθηκε ένας βασικός μηχανισμός κάκωσης στη θλάση είναι η ΥΠΕΡΔΙΑΤΑΣΗ, δηλαδή ο μυς έρχεται σε θέση υπέρμετρης διάτασης από την ικανότητα που του προσφέρει η ελαστικότητα της περιοχής. Οπότε όσο καλύτερη η ελαστικότητα και η αναλογία ελαστικότητας δύναμης, τόσο μικρότερες οι πιθανότητες εμφάνισης θλάσης.

Μυϊκές ανισορροπίες

Αποτελεί βασικό παράγοντα πρόκλησης θλάσεων. Εδώ έχουμε δύο κατηγορίες: την ύπαρξη μυϊκής ανισορροπίας (όσον αφορά τη δύναμη) ανάμεσα σε δύο μύες που είναι ανταγωνιστές (κάνουν αντίθετες κινήσεις), όπως ο τετρακέφαλος με τους οπίσθιους μηριαίους και την ύπαρξη ανισορροπίας της δύναμης ανάμεσα στις δύο πλευρές (π.χ δεξής και αριστερός τετρακέφαλος). Ως μέτρο πρόληψης καλό είναι να υπάρχει ισορροπία δύναμης ανάμεσα στις μυϊκές ομάδες. 

Στο ποδόσφαιρο η κύρια αναλογία που πρέπει να γνωρίζουν οι ποδοσφαιριστές και το ιατρικό team είναι ότι η μέγιστη δύναμη που δύναται να παράγουν οι οπίσθιοι μηριαίοι πρέπει να είναι ίση με το 60%-70% της μέγιστης δύναμης που μπορεί να παράγει ο τετρακέφαλος. Η αλλαγή αυτού του 2/3 λόγου αποτελεί βασικό παράγοντα θλάσης στο ποδόσφαιρο.

Ανεπαρκής προθέρμανση

Έχει ενοχοποιηθεί και σε αυτή την αιτία καταλογίζονται πολλές θλάσεις στο ποδόσφαιρο. Οι μύες είναι γλοιοελαστικά υλικά πράγμα το οποίο σημαίνει ότι είναι θερμοεξαρτώμενοι και για αυτό ακούς τους προπονητές να μιλούν για καλό «ζέσταμα». Τα τελευταία χρόνια γίνεται μεγάλη κουβέντα για το τι πρέπει να περιέχει ένα ποδοσφαιρικό πρόγραμμα προθέρμανσης. Συμπερασματικά φαίνεται να προτείνονται οι ενεργητικές διατάσεις (δεν έχουμε έτσι ελλείμματα απόδοσης), οι ισορροπίστικές ασκήσεις (νευρομυϊκού ελέγχου), μιμητικές ασκήσεις ποδοσφαίρου, ενώ τα τελευταία χρόνια στις περισσότερες ομάδες εφαρμόζεται το πρωτόκολλο προθέρμανσης 11+ της FIFA.

Κόπωση

Αποτελεί έναν προδιαθεσικό παράγοντα, ο οποίος συσχετίζεται με την εμφάνιση θλάσεων. Οι Hawkins & Fuller σε μια καταγραφή τραυματισμών διάρκειας 3 ετών στο αγγλικό πρωτάθλημα κατέληξαν στο ότι οι θλάσεις εμφανίζονται σημαντικά συχνότερα τα τελευταία 15 λεπτά της διάρκειας ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Η πληροφορία αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική για τους προπονητές όταν έχουν να διαχειριστούν έναν ποδοσφαιριστή που επανέρχεται μετά από ένα τραυματισμό.

Έκκεντρες συσπάσεις

Στο ποδόσφαιρο έχουν ενοχοποιηθεί ότι είναι το είδος της μυϊκής συστολής που οδηγεί σε θλάσεις. Έτσι το 2016 η εκπαίδευση και ενδυνάμωση με έκκεντρες ασκήσεις αποτελούν τις ιδανικές ασκήσεις για πρόληψη μυϊκών τραυματισμών στο ποδόσφαιρο. Οι πιο γνωστές ασκήσεις στους ποδοσφαιριστές αποτελούν οι ασκήσεις Nordic για πρόληψη θλάσεων στους οπίσθιους μηριαίους.

Η ανισοσκελία των κάτω άκρων (ένα μέλος πιο μακρύ από το άλλο), η μορφολογία του άκρου ποδός, η αρθρική υποκινητικότητα, ψυχολογικοί παράγοντες, κακή διατροφή, η γενετική προδιάθεση καθώς και η «κακιά η ώρα» μπορεί  οδηγήσουν στην εμφάνιση θλάσεων.

 

Ο «πονοκέφαλος» με τις θλάσεις στο ποδόσφαιρο!

 

Τέλος αξίζει να αναφέρουμε ότι η ενδελεχής και συνεχής αξιολόγηση του ποδοσφαιριστή καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν μπορεί να φέρει στην επιφάνεια όλους αυτούς τους παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση θλάσεων και οι μετέπειτα προσαρμογές στις «αδυναμίες» του ποδοσφαιριστή να αποτρέψουν τέτοιου είδους τραυματισμούς. Καλύτερη θεραπεία αποτελεί η ΠΡΟΛΗΨΗ. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα με τις περισσότερες θλάσεις ήταν ο ΠΑΟΚ, η ευρωπαϊκή ομάδα με τις λιγότερες η Μπαρτσελόνα ενώ παίκτης που όπως διαφαίνεται από τα στατιστικά δεν έπαθε ποτέ θλάση ήταν ο Πάβελ Νέτβεντ!!!

θλάσεις, θλάσεις Λάρισα, θλάσεις Βόλος, θλάσεις Τρίκαλα, θλάσεις Καρδίτσα, θλάσεις Θεσσαλία

Privacy Preferences

When you visit our website, it may store information through your browser from specific services, usually in the form of cookies. Here you can change your Privacy preferences. It is worth noting that blocking some types of cookies may impact your experience on our website and the services we are able to offer.

Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να εξασφαλίσει την καλύτερη δυνατή εμπειρία χρήστη.