Κολύμπι, ρακέτες, σερφ και σαγιονάρες- Οι τραυματισμοί του καλοκαιριού και πώς να τους αποφύγετε

Κολύμπι, ρακέτες, κανό, σερφ, ενέχουν χαμηλότερο ή υψηλότερο κίνδυνο για τραυματισμό, κατά περίπτωση, αν δεν προσέξει κάποιος. Υπάρχουν δύο κατηγορίες, εξηγεί ο φυσικοθεραπευτής και ειδικός μυοσκελετικής και αθλητικής αποκατάστασης, Γιάννης Μυσίρης. «Η πρώτη, είναι αθλήματα χαμηλού κινδύνου και με μικρό ποσοστό κακώσεων, καθότι είναι κοντά στην ακτή και δεν καταπονούν ιδιαίτερα το σώμα και αυτά είναι η κολύμβηση, το ποδήλατο θαλάσσης, το κανό και παιχνίδια παραλίας όπως το βόλεϊ και οι ρακέτες. Και η δεύτερη κατηγορία, είναι τα αθλήματα μέσης και ανοικτής θαλάσσης, όπως σκι θαλάσσης, ιστιοσανίδα (windsurfing), και κωπηλασία», δήλωσε στο Πρακτορείο FM.

Η κολύμβηση θεωρείται από τους πλέον ιδανικούς τρόπους άσκησης για το σώμα, καθώς επιβαρύνονται λιγότεροι οι αρθρώσεις και οι τένοντες. Όμως, ακόμα και στην κολύμβηση ελλοχεύει ο κίνδυνος του τραυματισμού, λέει ο κ Μυσίρης. «Η υπερβολική άσκηση χωρίς επαρκή ανάπαυση, οι κακές τεχνικές κολύμβησης κι αναπνοής και η περιορισμένη μυϊκή δύναμη του ισχίου, αποτελούν τις σημαντικότερες αιτίες τραυματισμών. Το 65% των τραυματισμών στο κολύμπι αφορά την άρθρωση του ώμου. Κατά το πρόσθιο και την πεταλούδα, οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις των χεριών οδηγούν σε προβλήματα τενόντων (τενοντίτιδα ή φλεγμονή αυτού) στον ώμο. Το γόνατο είναι η δεύτερη άρθρωση που τραυματίζεται συχνότερα κατά το κολύμπι. Λόγω της πλάγιας κλίσης του γόνατος κατά το πρόσθιο ο έσω πλάγιος σύνδεσμος του γόνατος φορτίζεται διαρκώς και μπορεί να εμφανίσει ευαισθησία και πόνο», εξηγεί.

Στους λάτρεις των ρακετών, ο αγκώνας του τενίστα (tennis elbow) ή αλλιώς επικονδυλίτιδα αποτελεί την πιο συχνή αιτία παραπόνων. «Αφορά πόνο στην έξω επιφάνεια του αγκώνα. Αιτία οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις των εκτεινόντων του καρπού με λάθος λαβή. Πρόληψη εδώ είναι το κατάλληλο grip (λαβή) της ρακέτας και ο σταδιακός χρόνος παιχνιδιού με αυτές», δηλώνει ο κ. Μυσίρης.

Στο κανό, σύμφωνα με τον φυσικοθεραπευτή, οι τενοντίτιδες και οι ρήξεις συνδέσμων σε ώμο, αγκώνα και καρπό είναι αυτές που επικρατούν κατά κόρον, ενώ οι μυϊκοί πόνοι στην περιοχή της πλάτης είναι πολύ συχνοί. «Για το λόγο αυτό η αποθεραπεία μετά το τέλος της βόλτας είναι απαραίτητη με διατάσεις στην πλάτη μέσα στη θάλασσα, αλλά και κολύμπι σε πιο ελεύθερο στυλ για να αποκατασταθεί η κινητικότητα», συμβουλεύει.

Στην ιστιοσανίδα, ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι τα κατάγματα- 25% των τραυματισμών- ενώ είναι πολύ συχνές οι θλάσεις σε κοιλιακούς, οπίσθιους μηριαίους και τετρακεφάλους. Αυτό συμβαίνει λόγω των απότομων θέσεων που παίρνει το σώμα στην προσπάθεια να εξισορροπήσει πάνω στην σανίδα, εξηγεί ο κ. Μυσίρης. «Αλλά και στο σκι ο πόνος στη μέση είναι το πιο κλασσικό σύμπτωμα τραυματισμού. Η οσφυαλγία κυμαίνεται στο 30% στις γυναίκες, ενώ στους άνδρες στο 20%. Στο θαλάσσιο σκι ο λόγος είναι οι επαναλαμβανόμενες δονήσεις που δέχεται το σώμα», συμπλήρωσε.

Οι συνήθεις τραυματισμοί του καλοκαιριού δεν προκαλούνται μόνο από τα σπορ, αλλά και επειδή πολλοί φορούν σαγιονάρες για ώρες. «Τα πόδια αποτελούν τους θεμέλιους λίθους στο σώμα καθώς είναι τα πρώτα σημεία του σώματος που μεταφέρουν τις φορτίσεις σε όλο το σώμα. Οι σαγιονάρες καλό είναι να χρησιμοποιούνται μόνο κατά τις μετακινήσεις στην παραλία, καθώς πολλά επεισόδια πόνου στο γόνατο και την μέση το καλοκαίρι, μπορεί να οφείλονται στην αλλαγή του υποδήματος», αναφέρει ο κ. Μυσίρης. «Η σαγιονάρα δεν παρέχει την μηχανική υποστήριξη που χρειάζεται το πέλμα μας. Οι flat σαγιονάρες ειδικά όταν φοριούνται από άτομα με πλατυποδία και χαμηλή ποδική καμάρα μπορεί να εντείνουν προβλήματα του πέλματος», συμπλήρωσε. Αλλά ούτε οι πολλές ώρες στην ξαπλώστρα κάνουν καλό. «Ειδικά άτομα με κυφωτική στάση, σύνδρομο στάσης, τη λεγόμενη καμπούρα, δεν πρέπει να είναι πολλές ώρες ξαπλωμένοι μπρούμυτα. Πρέπει να αλλάζουν στάση», τονίζει ο κ. Μυσίρης.